Wyróżnia się cztery podstawowe formy kliniczne SMA w zależności od wieku wystąpienia objawów oraz ich nasilenia:

Typ 1 SMA to ciężka, niemowlęca postać SMA, zwana      dawniej również chorobą Werdniga-Hoffmanna. Dotyczy dzieci w pierwszym półroczu życia. Pierwsze symptomy pojawiają się w wieku ok 2,5 miesiąca. Dziecko często jest w stanie osiągnąć kontrolę trzymania główki czy umiejętność przewracania się, ale szybko następuje cofnięcie tych umiejętności. Ponadto obserwuje się osłabienie i wiotkość mięśni, trudności z wykonywaniem ruchów ciała, problemy z oddychaniem, ssaniem, przełykaniem, słaby kaszel, cichy płacz, niemożliwość samodzielnego siadania.

Typ 2 SMA dotyczy dzieci między 6. a 18.  miesiącem życia. Początkowo niemowlę rozwija się prawidłowo, jednak z czasem objawy choroby nasilają się: zanikają mięśnie kończyn, znajdujące się bliżej tułowia (mięśnie ud są słabsze niż mięśnie łydek i stóp, a mięśnie ramion słabsze niż mięśnie przedramion i dłoni), pojawia się skrzywienie kręgosłupa, drżenie palców. Największą umiejętnością jaką dzieci z SMA2 są w stanie osiągnąć jest samodzielne siedzenie, jednak nie mogą samodzielnie chodzić. Osłabieniu ulegają też mięśnie oddechowe, co prowadzi do restrykcyjnej choroby płuc. Osoby z drugą postacią SMA zwykle dożywają wieku dorosłego (70% pacjentów).

Typ 3 SMA to łagodna postać SMA, zwana również chorobą Kugelberga-Welander. Występuje po 18. miesiącu życia. Dzieci poruszają się samodzielnie, ale mają trudności z wchodzeniem po schodach, bieganiem, obserwuje się u nich osłabienie mięśni kończyn bliższych tułowiu, zwłaszcza nóg, zmęczenie oraz drżenie palców. Zdecydowana większość chorych, mimo umiejętności chodzenia, traci tę zdolność w 2-4 dekadzie życia, w zależności od tego kiedy wystąpiła choroba. W tej postaci SMA nie występuje osłabienie mięśni oddechowych, a funkcje kardiologiczne i poznawcze są niezaburzone. Średnia długość życia pacjentów z SMA3 nie odbiega od obserwowanej w całej populacji.

Typ 4 SMA to postać SMA występująca u dorosłych, między 20-30 r. ż., a jej objawystopniowo się pogłębiają. Charakteryzuje się przede wszystkim postępującym osłabieniem  mięśni kończyn oraz zmęczeniem. Może również występować drżenie rąk. Praca serca i funkcje poznawcze są prawidłowe. Po 50. r.ż. może nastąpić utrata zdolności chodzenia. Choroba nie wpływa na średnią długość życia. Postać czwarta SMA jest najrzadziej występującą i choruje na nią tylko 5% wszystkich pacjentów z SMA.